Фотаальбом
Праспект Леніна, адна з галоўных вуліц Гомеля, злучае вакзал з цэнтрам горада – плошчай імя Леніна і вядомым у Беларусі палацава-паркавым ансамблем. У XIX стагоддзі гэта была Замкавая вуліца. Час не захаваў сапраўдных архітэктурных помнікаў таго часу – вайна 1941-1945 гг. разбурыла горад амаль цалкам. Але гамяльчане здолелі аднавіць яго былую прыгажосць.
Плошча імя У.І.Леніна – цэнтр горада. Прасторная і светлая, яна прымыкае да цяністага парку, які, нібы надзейны абаронца, абгінае яе з паўднёвага боку. Гомельскаму парку дзвесце гадоў. Ён – частка палацава-паркавага ансамбля, стварэнне якога звязана з вядомымі ў Расіі XVIII і XIX стагоддзяў імёнамі Румянцавых і Паскевічаў. Уладальнікі шляхецкай сядзібы сабралі тут ўзоры самых розных і цікавых парод дрэў. За два стагоддзі пад наглядам клапатлівых садоўнікаў дрэвы пышна разрасліся па тэрыторыі парку. Гульня па цяністых алеях можа стаць цікавым падарожжам. Вы спускаецеся ўніз да Лебядзінай сажалкі і ракі, праходзіце па набярэжнай, адчуваючы моц і непрыступнасць стромкага берага над галавой. Тысячу гадоў таму тут было паселішча старажытнага славянскага племені радзімічаў, і вы разумееце, як надзейна яно было абаронена высокім берагам і непраходнымі ляснымі нетрамі вакол.
Цэнтр парку, да якога вядуць усе алеі і дарожкі, – цудоўны палац, ўзор архітэктуры класіцызму XIX стагоддзя. Недалёка, побач з паўночным уваходам у парк, велічна ўзвышаецца сабор святых Пятра і Паўла, пабудаваны графам Н.П. Румянцавым, вядомым дзяржаўным дзеячам ў Расіі XIX стагоддзя. Побач зіхаціць залатымі купаламі капліца-пахавальня князёў Паскевічаў, якія валодалі сядзібай у XIX – пачатку XX стагоддзя. За межамі парку, на адной са старых вуліц горада, размясцілася рэканструяваная ў канцы XX стагоддзя летняя хатка Н.П. Румянцава. З плошчы імя Леніна прамым прамянём, накіраваным на поўнач, выходзіць вуліца Савецкая. Жылыя дамы ў тры-пяць высокіх паверхаў, самавітыя адміністрацыйныя будынкі прыцягваюць погляд калонамі, каменнымі балконамі, ляпнымі ўпрыгожваннямі ў стылі мінулай эпохі. Гэта былая Румянцаўскай вуліца. Светлая і ўтульная, яна прыцягвае да павольнай прагулкі, адпачынку ў маленькіх кафэ. Працягваючы свой шлях па вуліцы Савецкай, ад круглай чашы цырка вы ўваходзіце ў эпоху другой паловы XX стагоддзя. Шматпавярховыя хаты са шкла і бетону, якія ў пачатку вуліцы з’яўляліся рэдкімі і акуратнымі украпінамі, цяпер разгарнуліся ва ўсю сваю моц да самага канца Гомеля. Гомель – адзін з самых буйных гарадоў Беларусі. Большая частка насельніцтва жыве ў сучасных мікрараёнах. У кожнага раёна свой твар, гэта праяўляецца ў архітэктурных асаблівасцях і афармленні вуліц. На левым беразе ракі Сож размясціўся адзін са старых раёнаў горада – Навабеліца. Шлях у Гомель з поўдня пралягае праз гэты ўтульны зялёны раён, злучаны з асноўнай часткай горада трыма мастамі. Дзвесце з лішнім гадоў таму Беліца была адміністрацыйным цэнтрам Гомеля, былога прыватнага ўладання графа П.А. Румянцава. У сярэдзіне XIX стагоддзя адміністрацыйная ўлада ўсталявалася ў Гомелі, але дух самастойнасці і сёння адчуваецца ў гэтым раёне.